Dames en Heren van de Raad, Amersfoort, 23 juli 2002.

Vanavond is een unieke avond , de Raad van Amersfoort is bijeen in de Zomer periode.

De afgelopen maanden heeft de BPA diverse mensen uit de omgeving van de Laak en de Calveense wetering gesproken die hun verbazing uitspraken dat er nog steeds geen vergunning wijziging was aangevraagd bij het Waterschap. Nu dat is recentelijk dus wel gebeurd op 31 mei, met aanvullingen op 2 juli jl.

Tot verbazing van de BPA was de ontwerp vergunning reeds op 9 juli jl. gereed, voorwaar een absoluut snelheidsrecord van het Waterschap, je zou er bijna wat gaan denken. ( papiertje 0. )

Hierbij vallen al snel twee punten op:

Op blz. 1 punt 1, bronneringswater lozingspunt nr. 8. mag nu wel op de riolering terwijl er in de oorspronkelijke vergunning van 30-8-2000 op blz. 9 staat onder lozingspunt 8 : En ik citeer letterlijk:

Uit de aanvraag blijkt dat het bronneringswater afkomstig uit de onttrekking binnen de damwand rondom terreindeel II en III en de uitbreiding in oostelijke richting is verontreinigd met zink, nikkel, en koper. Het afvoeren van dit relatief schone bronneringswater naar de riolering is geen optie aangezien dit de doelmatige werking van de RWZI Amersfoort nadelig beïnvloedt Bovendien is de capaciteit van de riolering qua hoeveelheid niet berekend op een dergelijke afvoer.

Uit analyseresultaten blijkt dat voor zink, nikkel en koper de MTR -waarden ( Maximaal Toelaatbare Waarde ) worden overschreden. Voor nikkel en koper worden de MTR waarden met een factor 3 overschreden. Conform de emissieaanpak moet onafhankelijk van de te bereiken milieukwaliteitsnormen een inspanning worden geleverd om verontreiniging van het oppervlakte water te voorkomen. Nazuiveren van het bronneringswater is in principe mogelijk.

Dames en heren van de Raad, nu dus wel via de riolering, onze biologische zuivering kan het er niet uithalen, we lozen het in de Eem, en dus in de randmeren. Voorwaar een opmerkelijke standpuntwijziging binnen twee jaar.

Op het ogenblik maken we dus onze rivieren en sloten schoon, het vervuilde slib gaat naar Smink en tegelijkertijd pompt diezelfde Smink vervuild bronneringswater uit zijn bestaande vuilstort weer in het riool wat weer neerslaat in de Eem.

We hebben hier het ideale cirkelgang gecreëerd

Op blz. 2, Punt 2. In de gewijzigde vergunning : Voorschrift 2.11 van de oude vergunning vervalt.

Wat houdt dit in dames en heren: de zuurgraad behoeft niet meer tussen de 6,5 en 9 ( de Maximaal Toelaatbare Waarde = MTW waarde ) te liggen, maar u mag alles lozen met welke zuurgraad dan ook.

Dames en Heren als we hiermee akkoord gaan staan we Betonrot van ons hoofdriool toe. Plus dat we de lozer kart blanche geven voor wat de zuurgraad van zijn lozingen, dames en heren van de Raad dit kan toch niet de bedoeling zijn.

Verder blijkt uit de ontwerp vergunning op blz. 3 in het midden dat de stortzool in het grondwater ligt. ( papiertje 3 )

Hierover staat in de oorspronkelijke vergunning, bovenaan blz. 4. het volgende: ( papiertje 4)

Dames en heren, de stort ligt nu al in het water, maar de damwand staat er nog steeds niet.

Papiertje 5)

Verder is er de brief van de Provincie van 9 juli jl. U ziet weer diezelfde datum van 9 juli die de BPA eerder zo toevallig vond.

In de derde alinea van deze brief :

Verhoogd Arseen, maar de provincie vindt het niet nodig dat er her-bemonstering wordt uitgevoerd.

De BPA vind de provincie hierbij wel zeer vriendelijk voor deze vervuiler. Indien een particulier een lekke olietank in zijn achtertuin heeft krijgt hij beslist minder vlijende brieven van die zelfde provincie

Dames en heren van de Raad, we spreken hier niet over een pindafabriek, maar over een serieuze zaak. Dit kan na de mening niet langer gedoogd worden

Verder maakt de BPA ernstig bezwaar tegen de korte termijn van inzage van de wijzigingsvergunning. De termijn loopt van 18 juli t/m 15 augustus 2002. Juist in deze periode zijn er geen ( ambtelijke of externe ) deskundigen aanwezig om vragen te bentwoorden.

In de Amersfoortse Courant van 17 juli 2002 staat in het interview met de heer Story van de firma Smink het volgende:

Hierin heeft de heer Story gelijk, dit heeft niet met de huidige stort te maken maar met de drie a vijf oude vuilstortplaatsen in het huidige woon/werkgebied Calveen en Nieuwland. Juist deze oude vuilstortplaatsen zijn door Smink gesaneerd en op de huidige vuilstort van Smink gestort.

( Vuilstort Tim Huurdeman bosje, oude stort rondom voormalig kasteeltje Calveen en de stort van de toenmalige boer Bart Smink. Enz. enz. )

Echter wat we met ze allen vergeten zijn is ( net zoals bij de oude gasfabriek hier in het Eem kwartier ) om het grondwater ter plaatse ook te zuiveren.

Verder blijkt uit de oorspronkelijke vergunning op blz. 11 onder punt 2. Wettelijk kader van de lozing.

Op grond van de Algemene Maatregel van Bestuur die stoelt op de Wet verontreiniging oppervlaktewateren ( Wvo ) heeft het vervuilende bedrijf voor zijn zg. indirecte lozing van de beheerder van de RWZI waarin het afvalwater wordt behandeld een vergunning nodig.

Nu het afvalwater van Smink wordt niet in de rioolzuivering behandeld maar slechts verdunt. De BPA wil daarom ook dat Smink verplicht wordt om op eigen terrein het afval water eerst te ontdoen van de zware metalen enz. en biedt u daarom zo een motie aan.

Stichting Advisering Bestuursrechtspraak ook 9 juli.

Raad van State )

Papiertje 7)

Op grond van de definitie van het Stortbesluit is het hier fysiek onmogelijk om aan de droogleggingeis te voldoen.

Dan komen er twee mogelijkheden:

• Veel pompen, maar dat kan hierbij gaan om aanzienlijke hoeveelheden
• Schermwand plaatsen

Deze brief dateert van 27 mei jl.

Hieruit blijkt dat de gemeente voor zowel de kwaliteit als kwantiteit geen belemmering ziet in de lozing van genoemde afvalwaterstroom

Dit is zeer opmerkelijk aangezien de oorspronkelijke vergunning, ( nog geen twee jaar oud) zegt:

Oorspronkelijke vergunning van 30-8-2000 op blz. 9 staat onder lozingspunt 8 : En ik citeer letterlijk:

Uit de aanvraag blijkt dat het bronneringswater afkomstig uit de onttrekking binnen de damwand rondom terreindeel II en III en de uitbreiding in oostelijke richting is verontreinigd met zink, nikkel, en koper. Het afvoeren van dit relatief schone bronneringswater naar de riolering is geen optie aangezien dit de doelmatige werking van de RWZI Amersfoort nadelig beïnvloedt Bovendien is de capaciteit van de riolering qua hoeveelheid niet berekend op een dergelijke afvoer.